De 1ste dag samen

De nacht is voorbij. Hoe ik me voel? Gekreukeld. Want terwijl Zapp een eigen (kinder)ledikantje tot zijn beschikking heeft, besloot meneertje dat het ding voor hem te minnetjes was. Hij wilde en zou mijn bed krijgen. Ik besefte maar al te goed dat de eerste opoffering was gedaan: hoeveel zouden er nog volgen? Ik eindigde dus met Mary in het andere een-persoonsbed. Als Zapp maar lekker slaapt…

En toch was de avond vóór de nacht nog niet voorbij. Na het avondeten hebben we Zapp gisteren trachten uit te laten razen. Wij vonden half 8 een mooie tijd om te gaan slapen, liepen de trap op naar onze kamer en begonnen aan ons eerste doucheritueel. Zapp vond de douche maar niks, maar wij de vertrouwde Zwitsal-geuren des te meer. Hup de pyama aan (alles past!) en het bed in. Nou ja, dat lukte nog wel, maar slapen ho maar. Niet gek natuurlijk, in die voor hem vreemde omgeving. Terwijl Mary de moedertrukendoos open trok om met Zapp dromenland te bereiken, sloop ik de kamer uit en naar beneden, het PC hok in, de wereld in van waarbenjij.nu en digitale foto’s. Toen ik dacht rustig ons bericht over de aankomt van Zapp aan jullie door te kunnen sturen en stiekum ff de tijd nam om jullie eerste reacties te lezen, kropen onverwacht twee handjes en een bundel pyama op mijn schoot. Zapp bleek pas te willen slapen als wij ouders met z’n 2’en bij hem in de slaapkamer zouden blijven. Wie heeft er dan eigenlijk gelijk? En wie krijgt het uiteindelijk…?

Hartekreet: jullie reacties hebben ons geweldig goed gedaan!!! Ze vlogen ons gisteren om de oren, zo snel als mijn bericht was doorgestuurd gebeurde er al van alles op onze website, heerlijk. Waar zouden we tegenwoordig zijn zonder Bill?

Emoties? Eerlijk? Pas toen Mary en ik gezamenlijk (met Zapp in zijn pyama op schoot) jullie reacties lazen overvielen ons de emoties van de dag: je had ons moeten zien zitten… Zapp vond het maar raar, die bleekneuzen met biggetranen. Hij vervolgde snel zijn oude spel van inspectie van alles wat technisch is, totdat ook de computer een interessante knop bleek te bezitten. Het scherm ging pardoes op zwart, einde computersessie. De reset hebben we maar niet meer afgewacht. Wat restte was een gekreukelde, maar diep doorslapen nacht.

Vandaag (ik schrijf dit in de Thaise morgen, vlak na zonsopgang, terwijl ik tussen het typen door naar Zapp’s ontwaken kijk) krijgen we bezoek. We waren met z’n 3’en, vandaag zijn we met z’n 5’en en vanaf maandag in dit huis met z’n 6’en. Vanochtend arriveren Jennifer en Michael van Daalen uit Heemskerk, in blijde verwachting van hun zoon Djem, die ze maandag in handen krijgen. Mary en ik gaan inkopen doen, want de Kleine moet kleertjes krijgen. Laat de bahtjes maar hun werk doen: terwijl we vroeger door de shopping malls dreutelden op zoek naar mooie dingen, zijn we nu gebiologeerd door maatje 86-92…

(Later op de dag)
Nadat we vanochtend het warenhuis Central (de Thaise Bijenkorf) zijn ingelopen, hebben we voor het eerst shoppingfrenzie gedaan op z’n Zapps. Dat betekent: niet lang zeuren, gewoon snel passen en wegwezen richting uitgang. Heeft ie dus ook al gemeen met zijn vader (Mary krijgt het nog moeilijk, maar de portemonnaie wellicht ietsje minder…). Zapps herkenning van Superman en allerhande oorlogstuig op de speelgoedafdeling doet mij besluiten dat zijn referentiekader nog wat sturing nodig heeft (‘s middags getracht hem aan een puzzeltje te helpen: dat lukte voor enkele minuten, daarna waren de puzzelstukjes eerder bedoeld om er mee te stapelen, om tenslotte maar in z’n geheel over te gaan op een bestudering van het portier van de auto van Opramote).
Overigens waren de vele roltrappen in het warenhuis eerst beangstigend want nieuw, daarna oefenden ze een onuitstaanbare aantrekkingskracht uit: Zapp begrijp er helemaal niets van dat die dingen vanzelf op een neer gaan. Leuk eigenlijk om verbazing mee te maken over voor ons alledaagse dingen en situaties. Benieuwd wat gaat volgen, maar ook wat bevreesd voor die ongelooflijk beweeglijke handjes die gestuurd worden door een hoofd vol met vraagtekens.

En verder nog wat dingetjes:
• Zapp wordt als Zep uitgesproken, dus niet op z'n Nederlands met een "a".
• Zapp ís links: dat betekent hij schildert, hamert, prutst, priegelt en wijst met links. Zijn vader dénkt dat ie zelf nog links is…
• Zapp slaapt als een os: duim in de mond, 3 keer diep adem halen en poef, meneer is aan het droomreizen. Ik ben vandaag tussen de middag maar een uurtje naast hem gaan liggen (hij trok me mee naar de slaapkamer en het bed op…!). Het is anyway de beste methode om de 39 C wat uit de weg te gaan.

Morgen gaan we naar een speelpark. Tot morgen!