Een doorregende dag

Het is koninginnedag, maar wij merken daar bar weinig van hier in Hua Hin. Niet dat we het missen (voor een niet-monarchist is dit sowieso een understatement), zo ver van haring en polder is Trix en Lex een zeer relatief begrip, kan ik de lezer verzekeren.

Het is ergens tussen 35 en 40 gr Celsius, en terwijl de ochtend aan het pierebadje werd doorgebracht pakten zich in de loop van de vroege namiddag ongemerkt donkerzwarte wolken boven Hua Hin samen. Deze keer geen parabel op ons drakendondertje, geen duiding op een volgende krachtmeting, maar een echt gedonder aan het firmament. Vlak nadat onze tropenzoon ons wees op de eerste lome warme druppels, maakten wij ons uit de voeten richting overdekt restaurant om een snelle middaghap te nuttigen. Even later klaterde een tropenbui neer op het plots leeggelopen zwembadparadijs. Wij spoedden ons na het eten en de bijbehorende worstelingen met eetgerei en eten door het geplens naar onze kamer en sloten ons voor de rest van de dag op. De meegelopen bediende-met-paraplu verzochten we nog even aan Zapp in het Thais uit te leggen waarom zijn nieuwe ouders toch in Buddha’s naam zich midden op de dag in de slaapkamer annex woonkamer opsloten, en dat als de regen zou ophouden we nog een wandelingetje naar het strand zouden maken vooraleer het avondeten op het balkon genuttigd zou worden. De in het Thais uitgesproken aanwijzingen waren voor Zapp voldoende reden zijn verzet tot een redelijk minimum beperkt te houden. De rest is niet schrijvenswaardig: een verregende middag in de tropen. Goed voor de natuur, goed voor de olifanten (chaaiiiiing!), goed voor de vochtigheid (die mocht wel wat hoger dan de gemiddelde 95%...).

Het zou kunnen dat we ons pas dinsdag of woensdag weer melden, wie weet tot dan. Sawadee! En blijf ons bestoken met opvoedtips: ze zijn van harte welkom!