Vakantie

Twee dagen water, chloor, zout, regen, vochtigheid en zweet, zowaar een cocktail van nattigheid en plezier. Zapp heeft er soms met meer en soms met beduidend minder plezier mee gespeeld. Het is verbluffend hoe snel hij leert door voortdurend leergierig om zich heen te kijken: hij pikt de leuke dingen (zwembewegingen) maar ook de minder leuke razendsnel op (anderen natspuiten). Anderszins durft hij zelfs van de kant van het pierebadje niet in het water te springen terwijl kneusjes van anderhalf het hem links en rechts voordoen. Hij miaut dan wat, keert zijn kont naar het water en klautert er vervolgens achterstevoren in, onze waterheld. Wij vinden het allemaal even prima, immers dan blijft er nog wat te leren over. Jammer is wel dat hij bij alles snel zijn concentratie verliest, dingen dan laat mislukken om vervolgens op de godganse wereld af te geven alsof anderen hem in zijn goddelijke daden zouden tegenwerken. Ook onze hulpvaardigheid wordt dan weggemiaud: “ik heb geen zin”! Zapp wil – eenmaal zover gekomen – ook wel eens spullen kapotbijten: zijn gebit is een werktuig en een wapen tegelijk. Een zwembandje, menig T-shirt en een enkel lichaamsdeel van zijn ouders is er inmiddels mee in aanraking gekomen. Wij vatten zijn gebit vooralsnog maar op als een – zij het wat scherpe - wijze van contact zoeken, die daarnaast ook wel wordt aangevuld met wat liefkozender uitingen zoals zijn regelmatige aanhalingen, zoentjes en kushandjes.

Vandaag zijn we naar het centrum van Hua Hin geweest (het resort Anantara ligt aan de noordelijke rand van deze koninklijke badplaats). Al slenterend hebben we gedaan wat we op alle reizen de beste manier vinden om het lokale gevoel op te snuiven: de plaatselijke markt bezoeken. Geuren, kleuren, smaken en geluiden uit het dagelijkse Thaise leven begeleidden ons, tussen krabben en schelpen, gefrituurde zeebaars en durian, tussen gedroogde garnalen en pepertjes van allerlei afmetingen, gedroogde inktvissen en alle ingrediënten voor de nationale Thaise soep tom yam gung, tussen afgehakte varkenskoppen en gebruikstextiel. Inmiddels liggen op onze kamer stapeltjes rambutan, lychee en langsat (mijn lievelingsfruit uit dit deel van de wereld), waarvan eenieder naar gelieven pakt: lekkebaardendlekkerlessendfrisdrinkendstemmensmerendrazendflitsendsnelvibrerendkoelkoelsmakend heerlijk tropisch fruit!

Nog steeds stortregent het hier ’s avonds dat het een lieve lust is, terwijl wij ons dan in onze ruime kamer opsluiten voor avondeten, cartoon network op de televisie en dagafsluiting (tandjes poetsen, pyjama aantrekken, spelen op bed en de hindernisbaan die gelijk staat met het onder-de-dekens-kruipen). De regen heeft ook het voordeel dat we tussen alle gekrakeel door van onze draak tot lezen komen. Paul Auster is nog even terzijde gelegd ten faveure van Adoptiekind van Renée Wolfs. We trachten ook door het lezen van meegebrachte lectuur handvaten te vinden om Zapp beter te doorgronden en gesprekken met hem te voeren die het wederzijds vertrouwen zullen vergroten. Onze belangstelling gaat daarbij met name uit naar methoden die communicatie gebruiken om boosheid te uiten en te begrijpen. Zapp moet weten dat wij zijn boosheid zien, ook open staan voor zijn boosheid maar hem wel begeleiden naar een oplossing die ook goed is voor hemzelf. Het lijkt allemaal luchtfietserij gezien het feit dat twee volstrekt verschillende talen langs elkaar heen vliegen en de dominantie aan onze kant vanzelfsprekend groter is. Toch hopen wij dat het hem vertrouwen geeft zich bij ons te uiten en indien nodig daarna bij ons uit te huilen.

Direct na een plensbui kent de donkerte buiten telkens een angstaanjagende kakofonie van piepende, snerpende, koerende, tokkelende en kwakende geluiden. Toen we de deur eens opendeden was het of een tropenorkest onze kamer binnen denderde. Zapp vond het maar niks, al dat gekrakeel, alhoewel zijn tropengevoel ons wel naar een bananenboom leidde waar een kleine boomkikker zich in de oksel van een tak had verstopt: “kikker, kikker”, riep hij en toonde ons zijn trofee.

Zapp’s woordenschat breidt zich gestaag uit, van varken, schaap, kip, hond tot olifant, en niet geheel toevallig een-twee-huppetee, slaapkop en goed-hoor. Inmiddels telt de draak zijn voetteentjes ook in het Nederlands… Een prachtig resultaat voor anderhalve week taaloefening! Vliegtuig blijft echter steevast kreung-biiiiiiiin (hartstochtelijk uitgeroepen bij elke streep aan de hemel of geronk op lage hoogte) en tjcha-eeeeeeuuuuh (kiekeboe). Maar die woorden zijn dan ook veel leuker dan de Nederlandse equivalenten, toch?!