BKK = shoppen!

Een overvolle, zonder middagdutje onderbroken dag in Bangkok, samen met de familie Van Daalen en hun kleine wondertje Djem. De laatste dag samen vooraleer onze paden zich scheiden en zij morgen reeds afreizen naar een andere kustplaats dan waar wij zaterdag heengaan. We hebben het samen goed en gezellig gehad in Bangkok in huize Pramote, er is veel gelachen en menig verhaal uitgewisseld, maar nu start voor beide families het echte samen-alleen-zijn, de eerste familiehechting.

’s Morgens stonden we in de Dusit Zoo oog in oog met dieren uit de hele wereld. Met Zapp op mijn rug – hetgeen hij nu met volle teugen genoot, met losse (klamme) handjes in mijn gezicht en soms zijn hoofd op mijn hoofd ter ruste leggend, terwijl dat enkele dagen geleden met veel gekrijs en angst gepaard ging – wandelden wij door een parkachtige, kinderrijke dierentuin over lommerrijke paden en langs krijsvolle, kakelende, brullende, grommende en soms ook liederlijk luie kooien. Het best is mij bijgebleven hoe Zapp reageerde op de ontmoeting met het meest vereerde dier van Thailand, de olifant. Nog voordat we ons goed en wel voor de drie reuzen stonden te vergapen, gingen zijn handen naar zijn neus en stond zijn gezicht op kreukels: een Thaise legende aan diggelen.

’s Middags gedaan wat je in Bangkok het best kan doen: shoppen shoppen en nog eens shoppen. Deze keer in de nieuwste mall van deze totaal koopzieke stad, Siam Paragon. Een fonkelnagelnieuwe, glimmende en ultramoderne complete kooptempel waar de Visa kaart danig aan het werk werd gezet. Als al voor onze westerse ogen veel valt te beleven, was dat al zeker het geval voor onze kleine Zapp. Heel aandachtig om zich heenkijkend verkenden zijn ogen een wereld die ze nog niet eerder hadden gezien en hoorden zijn oren geluiden en kreten uit onzichtbare luidsprekers die hij vast nog nooit had gehoord. Wat moet er niet zoal door het hoofd van dit mannetje zijn gegaan: het is de confrontatie van de digitale wereld van glimmend aluminium en onbegrijpelijke computerslang met het platteland van Lop Buri, met zijn door de straat kakelende kippen en de voorbijrijdende super in de vorm van eetstalletjes op wielen.

Zapp heeft schoentjes gekregen tot aan zijn puberteit toe, en stoere broeken en shirtjes en onderbroekjes en onderhempies. En een portable DVD speler waar hij zijn Thaise speelfilms (gekregen van zijn nichtje Amanda in Nederland) op kan afspelen. Toch hebben we onze kleine draak dit digitale speelgoed nog niet in handen gegeven omdat we denken dat de grote hoeveelheid prikkels hem wel eens teveel zou kunnen worden. Een mooi kadomoment dient zich vast nog wel aan in de komende weken of maanden.
Zelf heb ik nog een wondermooie, oude Cambodjaanse zijden doek gekocht: vorig jaar tijdens onze december-reis door Cambodja onvindbaar door de schade die het bewind van de Khmer Rouge aan volk en cultuur heeft toegebracht, nu (natuurlijk tegen een Thaise premium prijs) gelukkig wel “gevonden”.

Een ontroerend moment was er in een prachtige boutique van kleuren en geuren, van oliën en zeepjes, van wierook en mooie flubbelaria. Twee allervriendelijkste dames waren – maar dat zijn we inmiddels gewend – ontroerd door de twee Thaise boefjes van ons. Ik las in hun prachtig vormgegeven folders dat heerlijke aroma-massages beschikbaar zijn voor vermoeide en door hitte bevangen lijven. Maar verrassender was dat ze ook kindermassages aanbieden. Om dit te illustreren werd wat lavendelolie tussen twee palmen warm gewreven, waarna de twee voetjes van Djem werden gemasseerd. Terstond soezde Djem kalm weg: hoe treffend werd hier de welgemeende zachtheid van de Thaise hand gedemonstreerd.

Deze volle stadsdag werd afgesloten met een voor Zapp wederom nieuwe ervaring: een ijsje. Meteen maar Haagen Dasz, waarom ook niet! Totaal verlekkerd verorberde hij een bananasplit, samen met een evenzo verlekkerde Mary. Dolle pret, waarna hij op mijn schoot in een doezelslaapje schoot, totaal oververmoeid als hij was van een dagje-uit in zijn kakeldrukke geboortestad.